Dag 2790 – J.S. Bach – Toccata and Fugue in D minor BWV 565

In de Volkskrant van afgelopen vrijdag stond een stuk over kerkorgels in Nederland, met een top 15. “Ga eens op orgelsafari”, was de strekking.

Ik moest terugdenken aan mijn jeugd, toen ik tijdens vakanties met mijn ouders zo’n beetje elke hervormde en protestantse kerk in de provincies Gelderland, Overijssel en Drenthe. Op kerkepad noemde ik dat later als puber, vernoemd naar het NCRV programma.

Orgels waren er wel te zien, maar nooit te horen. Enkel op zondag tijdens de dienst. Het heeft voor een jarenlange hekel aan orgelmuziek gezorgd.

Messiaen was de eerste componist wiens orgelmuziek ik wel kon waarderen, pas daarna ontdekte ik Bach. Eerst via bewerkingen voor orkest, daarna ook voor het orgel zelf.

Mijn favoriete organist is momenteel Olivier Latry die Bach, en ook Messiaen trouwens, speelt op het orgel van de Notre Dame. Gelukkig, maar ook wonderbaarlijk, heeft dat orgel de brand overleefd.

Hopelijk neemt Latry ook nog eens de orgelconcerten van Händel op, want Simon Preston speelt best aardig maar Latry kan dat beslist beter.

De Toccata en Fuga kent iedereen, zelfs als je nooit naar klassieke muziek luistert, zelfs als je nooit in een kerk bent geweest. Het is een stuk als de Vijfde van Beethoven, als je het hoort dan denk je “oh ja”.

YouTube: Toccata and Fugue in D minor, Olivier Latry in de Notre Dame