Vorige week was het vijftig jaar geleden dat Bohemian Rhapsody verscheen. Het werd wereldwijd gevierd, elk radiostation ter wereld draaide het nummer wel een keer die dag. Zelfs op Tiktokmuziekzender 538 was het te horen. De NOS bracht het als nieuws en noemde het iconisch en “het ultieme popliedje”.
Dat is het natuurlijk niet. Het ultieme popliedje duurt drie, drieënhalve minuut, geen zes. En het is ook eerder een rocksong dan een popsong. Al blijft het rock voor tamme mensen, muziek voor mensen die normaal gesproken nooit naar gitaarmuziek luisteren, muziek voor de massa, voor kantoormensen, voor pakmannen die na een fluitje bier eens wild willen doen in de kroeg.
Ik heb het altijd al een draak van een lied gevonden, nog voor het voor eeuwig op 1 in die achterlijke Top2000 stond. Als ik er iets positiefs over moet zeggen, dan dat het geen typische Queen song is met een constant herhaald refrein voorzien van gitaarsolo.
2 reacties
Voeg die van jou toe →Maar het is wel een goede oorwurm!
Nou vooruit, een draak van een oorwurm