Met nog drieënhalve maand te gaan kan ik evengoed zeggen dat ik het beste boek dat ik in 2025 las nu reeds gelezen heb.
In de film Perfect Days leest hoofdpersoon Hirayima een aantal boeken. Ik was het meest nieuwsgierig naar de essaybundel van Aya Kōda. En dan blijkt dat dat boek dus dankzij de film vertaald is. Ik heb er een paar weken op moeten wachten maar vrijdag 5 september was het dan zo ver.
Bomen heet de essaybundel. Het verscheen oorspronkelijk in 1992, twee jaar na haar dood. Het oudste stuk is uit 1971, de laatste uit 1984. Het zijn essays over bomen, maar ook over ouder worden. Verhalen over bomen van 600, 1000, soms meer dan 2000 jaar oud. Maar ook overpeinzingen van de schrijfster over haar eigen leeftijd, over een geheugen dat faalt, over moeizaam kunnen lopen.
Na lezing heb ik zin gekregen om zelf naar Japan af te reizen, naar dat ene eiland waar het 35 dagen per maand regent, en zelf die bomen te zien en te voelen die er al honderden jaren staan.
Dat Brilliant Trees het titelnummer is van het solodebuut van ex-Japan zanger David Sylvian vond ik dan weer een leuke link met het boek. Ryuichi Sakamoto speelt op keyboard en Jon Hassell blaast op zijn trompet.
2 reacties
Voeg die van jou toe →Wat een goeie manier om aan een leestip te komen (en door te zetten). Ik zet vaak films stil om de kaft van een boek te kunnen lezen, maar echt lezen doe ik dan maar zelden.
[…] Palms van William Faulkner, het derde boek dat in de film Perfect Days voorkomt. (eerder las ik Bomen van Aya Kōda en Eleven van Patricia Highsmith, die laatste was ook een goed boek, maar geen liedje […]