Ondertussen is het bijna 5 maanden na de operatie aan mijn bovenarm. Die arm gaat het steeds beter doen, al gaat het nooit zo snel als je zou willen. Een litteken van vijftien centimeter heb ik er aan overgehouden en het ergste is dat ik daar iedere dag pijn aan heb. Alsof er een mes in mijn huid gaat en naar beneden getrokken wordt. Altijd van boven naar beneden, nooit andersom. Ik denk dat het celgeheugen is, dat die huidcellen keer op keer het trauma van de operatie herbeleven. Iedereen zegt mij dat dat niet kan, maar ik weet wel beter.
