Mijn favoriete Bruckner symfonie is nummer 4, 6 of 8, schreef ik al eens. Het blijkt nummer 8 te zijn, en dan met name het tweede deel. Duurt een kwartiertje en klinkt alsof je in een ruime, lichte kathedraal naar boven staat te kijken en dan rond draait. En dat zonder er misselijk van te worden.
De mooiste versie is voor mij de opname uit 1993 van de Roemeense dirigent Sergiu Celibidache, een excentrieke dirigent die tijdens zijn leven geen plaatopnames wilde maken omdat hij van mening was dat muziek een transcendente ervaring is die alleen bij een live uitvoering tot stand kan komen. Opnames vond hij te vluchtig en te commercieel. Na zijn dood bleken er gelukkig toch nog opnames te liggen die de moeite van het uitgeven waard zijn.
