Dag 4826 – Bob Dylan – License to Kill

In oktober ’24 begon ik aan een project voor de komende jaren om iedere maand een ontbrekend Bob Dylan album in mijn collectie aan te schaffen. Studio, live of compilatie, dat maakt niet uit. Voor deze maand koos ik voor Infidels uit 1983.

Hoewel ik altijd zeg dat ik veel minder op heb met jaren zestig Dylan dan met jaren tachtig Dylan, bleek ik veel meer Dylan opnames uit de jaren zestig te hebben dan uit de jaren tachtig.

Altijd weer mooi die feiten. Dylan had wel genoeg van producers en wilde zelf gaan produceren, maar twijfelde tegelijkertijd of hij wel genoeg verstand had van de moderne opnametechniek. Hij vroeg achtereenvolgens David Bowie, Frank Zappa en Elvis Costello om zijn plaat te produceren. Ik vraag me nu af hoe het geklonken had als Bowie of Zappa ja hadden gezegd.

Uiteindelijk werd het Mark Knopfler van Dire Straits die het album samen met Dylan zou produceren. Knopfler nam Dire Straits toetsenist Alan Clark mee, Dylan nam zijn nieuwe recente vriend Mick Taylor, ex-Rolling Stones, mee als gitarist. En op verzoek van Dylan werd reggae ritmetandem, en producers duo, Sly & Robbie toegevoegd.

Wat opvalt bij de vinylversie is dat de bas veel meer aanwezig is, op cd of streamend is mij die nooit zo opgevallen. Een hele verbetering.

Ook in de jaren tachtig is Dylan niet alleen een geweldig dichter, maar ook een ziener, een profeet. Alleen die eerste twee regels van License to Kill al:

Man thinks ’cause he rules the earth he can do with it as he please
And if things don’t change soon, he will

Prachtig ook dat hier een videoclip van is, met een kijkje in de (studio)keuken.

Eerdere afleveringen in deze serie: [aanleiding][1][2][3][4]

YouTube: License To Kill, videoclip