Ondertussen moet ik het alweer zes weken met één arm doen. Alles blijkt te wennen. Dingen die ik eerst niet voor elkaar kreeg lukken nu wel, al dan niet met een extra hulpmiddel. Vestjes zijn praktischer dan truien, en helemaal als er een capuchon op zit. Veterschoenen zijn vervangen door laarzen met een rits.
Andere dingen blijven lastig. Koken lukt, maar alleen met voorgesneden groente. Een ui snipperen of een courgette in halve maantjes snijden is vooralsnog onmogelijk. Van mijn werkgever kreeg ik een fruitmand met een kaartje er aan “Thinking about you”. Lief en aardig, maar echt nagedacht hebben ze niet want hoe moet ik in godsnaam een sinaasappel schoonmaken met één hand?
Het is gelukkig maar tijdelijk, over enkele dagen mag ik op de foto en krijg ik na afloop te horen dat de breuk genezen is en hoe nu verder bij de fysio. Andere mensen zijn voorgoed hun arm kwijt. Dankzij eenarmige mensen heb ik tips gekregen hoe ik gemakkelijk een t-shirt aan kan trekken, mijn haar in staart kan doen (wat mij evengoed niet lukt maar dat terzijde) of mijn rug kan afdrogen met één arm. Dingen die je normaal gesproken zo vanzelf doet dat je er niet bij stilstaat.
Paul Wittgenstein was een veelbelovende concertpianist. Hij debuteerde in 1913, een jaar later brak de eerste wereldoorlog uit en bij de eerste de beste grote veldslag aan het oostfront werd Wittgenstein door een kogel in zijn rechter elleboog geraakt, gevangengenomen door de Russen en in een kamp in Siberië geplaatst. Uiteindelijk kostte hem dat zijn hele rechterarm.
Na de oorlog vroeg hij diverse componisten om muziek voor hem te schrijven. Ondermeer Benjamin Britten, Paul Hindemith, Sergei Prokofiev, Erich Wolfgang Korngold, Richard Strauss en Maurice Ravel schreven speciaal voor hem werken. Het moet een moeilijke man geweest zijn om voor te schrijven, aan het stuk van Britten wilde hij allerlei wijzigingen doorvoeren waar Britten op tegen was, het vierde pianoconcert van Prokofiev heeft hij nooit gespeeld want hij begreep het niet, dat gold ook voor het pianoconcert van Hindemith dat hij verstopte en pas na de dood van zijn weduwe in 2002 herontdekt werd. Ook het meest bekende stuk, het Concert voor de linkerhand van Ravel, was niet naar de zin van Wittgenstein. Hij bracht er op eigen houtje veranderingen in aan voor de première wat een ruzie tussen componist en pianist veroorzaakte die nooit meer uitgepraat werd.
1 reactie
Voeg die van jou toe →[…] Ravel geluisterd deze week, en niet alleen het Pianoconcert voor de linkerhand. En vervolgens komt James Last langs op de radio met zijn versie van de […]