De favoriete plaat van Van Morrison himself. En ik begrijp wel waarom als ik dit openingsnummer hoor: de geweldige bas van David Haynes, de fender rhodes bespeeld door John Allair, de trompet van Mark Isham en de saxofoon van Pee Wee Ellis. Als Van Morrison niet zou zingen zou het ook al geweldig klinken.
Astral Weeks en Moondance mogen dan de naam hebben, Common One is minstens net zo goed, zo niet beter.
