Vakantie voorbij, de werkweek begint weer. Met nog steeds het probleem: hoe kom ik daar? Want dat longboard is geen blijvertje. ’s Winters ga je toch verlichting missen bijvoorbeeld. En je kunt er lelijk vanaf vallen heb ik gemerkt. Nee, niks gebroken, maar toch.
In Duitsland zag ik diverse mensen met een elektrische step rijden, keurig voorzien van een nummerplaatje, helmpje op. Misschien dat dat de oplossing is.
In Nederland mag je nog altijd niet met een e-step het verkeer in, maar wegens het uitblijven van regelgeving wordt het gedoogd. De tweede kamer zou het behandelen maar toen viel Rutte IV, nu schijnt het op de op de planning te staan voor ergens dit najaar. Als Schoof I dan nog niet gevallen is.
Ik kocht er een die aan alle eisen zou kunnen voldoen. Voor- en achterlicht, reflectoren, richtingaanwijzer. Maximale snelheid 25 km. Kom maar op met die regelgeving, al zou ik niet weten waar ik een eventueel nummerplaatje kwijt moet. En die helm ben ik ook liever kwijt dan rijk, ik ben geen Duitser tenslotte.
1 reactie
Voeg die van jou toe →[…] de been ruimte bij de vierzitjes is toegenomen, maar bij de tweezits juist wat krapper. De step meenemen in dit type trein is een uitdaging geworden. Bij de tweezitjes krijg ik die er niet meer […]