Bij de dood van Shane MacGowan. Vijfenzestig is hij toch nog geworden, je mag het een godswonder noemen gezien zijn drank en drugs gebruik. Achtentwintig jaar geleden zag ik hem live. Hij had een microfoonstandaard nodig om overeind te blijven. Zingen lukte al helemaal niet. Na een nummer of drie werd hij van het podium begeleid en speelde zijn band nog even door, onder hevig boegeroep.
