Bij de dood van Sinéad O’Connor. Eigenlijk luister ik al jaren niet meer naar haar. Haar debuut was fascinerend. De opvolger met de Prince song was minder aan mij besteed. Haar derde album was mijn favoriet, meer jazz dan pop, al stond er ook een musical song op. Haar Evita was beter dan die van Madonna.
Ook Success Has Made a Failure of Our Home was geen oorspronkelijk jazz nummer, maar een country song getiteld Success, geschreven door Johnny Mullins en gezongen door Loretta Lynn.
Na dat derde album draaide het vaker om dingen buiten de muziek, persoonlijke stellingname over politiek en religie die te vaak te ver van mijn bed stonden. Wat dat betreft was ze de verpersoonlijking van haar grootste hit: met niemand te vergelijken.
