Ik ben de afgelopen tijd steeds enthousiaster geworden van de stemklank van Jonas Kaufmann. De afgelopen dagen stond het album Sehnsucht (al heet dat album in de internationale versie zoals die op AppleMusic te vinden is Mozart, Schubert, Beethoven, Wagner) op herhaling.
Hele opera’s zijn aan mij niet zo besteed. Te lang en te moeizaam om te volgen. Wagners Parsifal bijvoorbeeld duurt ruim vier uur en wil je dat echt volgen dan moet je er voor gaan zitten en niks anders doen, niet tegelijkertijd een boek willen lezen of de afwas willen doen.
Maar een goed samengesteld recital zoals deze Sehnsucht, of die Cleopatra eerder deze week, is als een doos bonbons, als krenten zonder pap. Behapbaar zonder dat je je overeet.
Nur Eine Waffe Taugt is het slot van Parsifal, waarin Parsifal met de heilige speer verschijnt, de wond van Amfortas aanraakt met de speer om zo de wond te genezen die ooit toegebracht is door de boosaardige Klingsor en tot slot de heilige graal onthult. Zo mooi hoe de muziek vervolgens langzaam uitdooft, een beter woord is er niet om deze muziek te omschrijven.
En ook los, als slot van dit recital, werkt het prima. Plus het scheelt vier uur lang stil zitten.
