Nogmaals Sunn O))), dit maal van het eerder dit jaar verschenen Life Metal. Ik blijf Life Metal en Pyroclasts maar op repeat zetten.
En dan lees ik in een van de essays van Michel de Montaigne:
Niet zo lang geleden kwam ik een van de grootste geleerden van Frankrijk tegen, iemand die het ver geschopt heeft. Hij zat in een groot vertrek te studeren, in een hoekje dat met tapijten voor hem was afgeschut, en om hem heen maakten zijn knechten een hels kabaal. Hij zei mij, en Seneca vertelt bijna hetzelfde over zichzelf, dat die herrie hem stimuleerde. Het was alsof deze orkaan van stemmen zijn gedachten naar binnen dreef en hij, door dit geluid verdoofd, zich dieper in zichzelf terugtrok, zodat hij zich beter kon concentreren.
Ik had het niet beter kunnen verwoorden.
