Zo hik ik maanden lang tegen het einde van een boek aan, en vervolgens lees ik het in een vloek en een zucht uit. Gelijk door in het laatste deel, Vrouw. Dat zal wel weer even duren, met zijn 1075 bladzijden.
Ik stak nog een sigaret op om de tijd voor ik aan het werk moest zo lang mogelijk te rekken, maar drukte hem half opgerookt weer uit en liep naar mijn werkkamer, zette de pc aan aan, ging zitten, deed de lamp aan, die met een klem aan de boekenplank was bevestigd, zocht in de stapel cd’s die naast me op de grond stond, koos Giant Steps van The Boo Radleys uit en werd van het ene moment op het andere in de sfeer van toen geslingerd, Bergen in het begin van de jaren negentig, aangezien ik die cd sindsdien nauwelijks meer had gedraaid en wel juist om die reden: van de gevoelens uit die tijd wilde ik niets meer weten. Ik overwoog even of ik andere muziek zou opzetten terwijl ik het manuscript voor het tweede boek opende en er doorheen scrolde. Nee, dit werkte niet. Ik pakte 1972 van Josh Rouse, iets melodieus en aangenaams, op de grens van muzak, lekker om de dag mee te beginnen.
En dan blijkt Giant Steps ook nog eens een van de 1001 Albums You Must Hear Before You Die te zijn.
2 reacties
Voeg die van jou toe →[…] een boek uitgelezen waar ik lang in bezig was, maar ditmaal om een andere reden. Chamber Music – Over de Wu-Tang (In 36 stukken) van Will […]
[…] Elf maanden later is Vrouw uit. Eigenlijk zoals verwacht. En toch wel weer een goed boek. En genoeg herkenbare observaties om te quoten. […]