Gisterenavond, broedend op een tekst, kwam ik tot een conclusie. Al jaren roep ik dat ik prima kan schrijven met muziek aan, maar dat gepraat mij altijd stoort. Naar conversatie ga ik luisteren. Maar ondanks de muziek, die nieuwe Bon Iver stond op, kon ik gisteren niet op mijn woorden komen. De zinnen vloeide niet.
Ineens drong het tot mij door: dat muziek geen middel tegen de stilte is, maar een wapen in de strijd tegen het burengerucht (zie hier, en hier, of hier).
