In het voorprogramma van My Morning Jacket stond Dawes. Vooraf een keer beluisterd, maar echt boeien deed het niet. En live vond ik het ook niet heel geweldig, het was vooral degelijk. Taylor Goldsmith, de zanger, had een raar huppeldansje en drummert en broer Griffin Goldsmith leek meer op Bob Ross dan op Taylor. En opvallend dunne armpjes voor een drummer bovendien.
Maar met het titelnummer van hun laatste album wisten ze mij wel te raken. Kan je iemand iets mooiers toewensen dan dat al je favoriete bandjes voor altijd bij elkaar blijven?
YouTube: All Your Favorite Bands, Stripped Down Live Version
5 reacties
Voeg die van jou toe →[…] de wens van Dawes moest ik weer aan Jan Rot denken, die begin jaren 90 de theaters langs ging met zijn show Jan Rot […]
[…] een jaar later en All Your Favorite Bands van Dawes is uitgegroeid tot één van mijn favoriete albums of all […]
[…] De band die ik ooit als voorprogramma zag is bij mij uitgegroeid tot een band die wat mij betreft voor altijd bij elkaar blijft. Nou ja, daar heb ik natuurlijk niks over te zeggen maar ik ben wel blij dat er in oktober weer een […]
[…] maar die ouwe liedjes zijn zoveel beter. De nieuwe Dawes? Die gaat qua geluid weer terug naar All Your Favorite Bands, gelukkig, maar desondanks heb ik er niet veel meer naar geluisterd dan twee of drie keer. Iron […]
[…] nummer drie: Misadventures Of Doomscroller van Dawes. Ooit zag ik Dawes in het voorprogramma van My Morning Jacket en vond ik het maar matig, nu draaide ik hun achtste plaat met regelmaat […]