Dag 1278 – Paul Simon – Kodachrome

Zo bezig met mijn fotografie dat ik gewoon vergeet om liedjes te posten. En geen beter liedje over fotografie dan Kodachrome, ook al gaat dat nummer over zoveel meer.

Het begint al met het eerste couplet, een tekst die mij op het lijf geschreven is:

When I think back
On all the crap I learned in high school
It’s a wonder
I can think at all
And though my lack of education
Hasn’t hurt me none
I can read the writing on the wall

En dan het refrein. Misschien wel het enige nummer vernoemd naar een merkproduct. Wat Kodak betrof heette het nummer dan ook Kodachrome®.

Kodachrome
They give us those nice bright colors
They give us the greens of summers
Makes you think all the world’s
A sunny day, oh yeah

En nog een merknaam in het refrein:

I got a Nikon camera
I love to a photograph
So mama, don’t take my Kodachrome away

Het tweede couplet:

If you took all the girls I knew
When I was single
And brought them all together
For one night
I know they’d never match
My sweet imagination
Everything looks worse
In black and white

Die laatste twee regels, gaat dat over fotografie? Liever kleur, Kodachrome? Live zingt hij geregeld “everything looks better in black and white.” Zelf geeft Paul Simon aan dat het niet zoveel uitmaakt, dat hij niet eens meer weet of hij nu ooit better of worse schreef, toen hij het nummer schreef. Zelf denk ik, al die meisjes van vroeger, dat is verleden tijd, gesymboliseerd door zwart/wit. Het nu is in kleur, met nice bright colors en the greens of summers. Maar ach, misschien heb ik ook wel teveel stoïcijnse filosofen gelezen de laatste tijd. Maar daar leerde je dan weer niets over in high school, daar kreeg je muziekles waar geen aandacht besteed werd aan Kodachrome, maar aan You Can Call Me Al.

YouTube: Kodachrome, Simon & Garfunkel Concert in Central Park 1981