Chet Baker. Of Shit Baker, zoals ik jazzpuristen wel eens heb horen zeggen (en die hadden het ook over Slime Davis, dus wat mij betreft zaten ze er flink naast). Een echt goeie zanger is het niet, en heel erg bijzonder is hij ook niet als trompettist. Maar het geheel klopt dan weer wel. Junkie romantiek.
